تشخیص - تفکیک
تشخیص ، همیشه هست و جایز .
اما تفکیک ، می بایست یک بار اتفاق بیفتد .
اگر مدام در حال تفکیک باشی
همانند آشپزی خواهی بود که یک عمر در حال تفکیک سنگدانه از حبوبات ، و حاصل کار ، تکرار مکررات و فقط یک آش ، و همه چیز در آن مخلوط است و دوباره نیاز به تفکیک . و تو در این تفکیک ، آنقدر بیهوده دور خود خواهی چرخید تا عمرت به سر آید .
حذف اعتقادات موروثی و الغایی بیهوده و کذایی
و جایگزینی اندیشه های متفکرانه و پاسخگو
و خلق باورهای نو و پویا
همان یک بار تفکیک است که می بایست یک بار برای همیشه اتفاق بیفتد .
اینکه بنشینی و سالها از عمرت را صرف تفکیک اعتقادات الغایی بکنی که اصالت و هویت آن دچار شک و تردید شده و تو هنوز آنها را باورهای خود میدانی ، آب در هاونی می کوبی که نه آبش متعلق به توست و نه هاون آن . تا وقتی آن آب و هاون را کنار نگذاری و خود آیینۀ تمام نمای خود نباشی
به قول زنده یاد اخوان :
تو ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
نه از رومی ، نه از زنگی
سنگ تیپا خوردۀ رنجور و
نغمۀ ناجوری
و شاید
دشنام پست آفرینش ....