پندار ، همانند هوایی است که تنفس میکنی .
و کردار باز دم .
اگر شب هنگام مسواک نزده باشی
سحر ، بازدمی آلوده و غیر قابل تحمل خواهی داشت
که همگان را آزرده خواهد نمود .
اندیشه و پندار نیز اگر صیقل داده نشود
و مسواک دانایی نخورد
کرداری از آن بروز خواهد نمود که بوی تعفن خواهد داد .
اینکه از انواع عطرهای خوش رایحۀ کلامی
برای دلنشین نمودن اندیشۀ نابخردانۀ خود بهره بگیری
و چنین خیال کنی که گوی توفیق در جهان دانایی افکنده ای
باید بسیار ابله باشی که انگار کنی که همگان باوری مشابه باور تو دارند .
ممکن است آن عدۀ قلیل و اندک
که شیفتۀ تخم آب پز نادانی هستند
و در ضیافت شام تو حضور دارند
و با ولع و حرص اشباع نشدنی و دو لپی آن را تناول میکنند
غافل از آن باشند
که این ، « شام آخر » آنها و تو می باشد
و سحرگاهان ،
آن تخم
بوی تعفن خواهد داد .
اما دانایان که ناظر این خیمه شب بازی ممتد هستند
خوب میدانند که تاریخ مکررا تکرار میشود
و گذشتگان در « حال » متوقف میشوند
و حالندگان ( آنان که فعلا حال میکنند )
در آینده
به همان دچار میشوند که پیشینیان شدند
و آیندگان با علم به دانش و بینش از احوال روزگار روندگان
مکررا همان مینمایند که پیشینیان و شما نمودید .
این روند همیشگی تاریخ بوده و خواهد بود .
زیرا نسیان
زشت ترین خصلتی است
که خداوند در نهاد آدمی به ودیعه گذاشته است .
جمعه 26 مرداد 97
- ۹۷/۰۵/۲۶