از آرشیو سروده های پیشین :
زیبای من
برخیز ای خلوت گزیده یار من
امشب سرای سینه را
آبی زنم ، جارو کنم
شاید که من هم زخمه ای
از دفتر زخم دلم را رو کنم
برخیز و سر بر سینه ام
آنسان بسای امشب که من
خوابی پر از رویا کنم
زان دیدۀ مخمور تو
وز روی همچون حور تو
در بسترم غوغا کنم
برخیز
ای نازک خیال دلبرم
امشب در آغوشم تو را
با بوسه ای شیدا کنم
آنسان مرا بنگر که من
در حیرت چشمان تو
گل پونه ای پیدا کنم
برخیز
ای زیبای من
تنهاترین رویای من
تنها بیا دنیای من
کاینجا گریزانم من از
پژواک چشمانی که با
اندوه و غم
جیحون کند فردای من
برخیز
ای بانوی من
امشب تو را تا مَه برم
اول بر آیم در بَر و ، آنگه برم
گه بوسه ای بر گونه ات
گه لب بسایم چانه ات
این سو کشان ، آن سو کشان
هر سو کشانم سرخوشان
پرسی که اینک تا کجا ؟
گویم که تا دشت رجاء
یک دم نگاهت بر سماء
یک دم سکوتت سوی ما
وانگه تو در آغوش من
نجوا کنی در گوش من
امشب مرا تا مَه بَرَم
ای عشق و جان و ره بَرَم
........
گویا « سمن » در ماه شد
با شبنمی همراه شد
سه شنبه 28 مهر 94
- ۹۷/۰۳/۲۴