ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی
دردیست در این سینه که همزاد جهان است
از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند
یا رب چقدر فاصلۀ دست و زبان است
خون می چکد از دیده در این کنج صبوری
این صبر که من میکنم افشردن جان است
زنده یاد هوشنگ ابتهاج
پاسخ کوه :
آری تو اگر همچو من هر روز شنیدی
کآن درد نه در سینه که در غار ، نهان است
گویند از این دست سخنها و نپرسند
آنجا که در پرده سخن ، نیش ! عیان است
اینجا که ز هر گوشۀ چشمی ، به هر سوی
صد چشمۀ خونبار ، سراسیمه روان است
شوق دم یکشنیه 30 مرداد 401
نگاه آفِتـــــاب
جویباری بودم اندر پیچ و تاب
واله ای افتاده در خاک عتاب
جان گرفتم از نگاه آفِـــــــــتاب
شوق دریا دارم اینک در شتاب
شوق دم ( در پاسخ بزرگواری )
سحرگاه یکشنبه 30 مرداد 401
کوی لیلی
نشسته بر باد سلامتم کنون
نه چون سلیمان و قصه های جنون
هزار سلام ز کوی لیلی ام رسید
به بال نسیم و ، نوای ارغنون
شوق دم
عصر آدینه 28 مرداد 401
آنم باشی
پیدا تر از آنی که نهانم باشی
باز آ که دگر بار همانم باشی
صد بار بگفتم که نرو ، باز برفتی
من آنم اگر باز تو آنم باشی
شوق دم
یکشنبه 23 مرداد
لوح تقدیر
داده ها را داور آنجا می سرشت
هر چه هستم ، لوح تقدیرم نوشت
گر چه من در حسرت تغییر آن
برنتابد لیکن این دوزخ ، بهشت
جمعه 12 مهر 98
نذر کردم گر از این غم به در آیم روزی
تا در میکده شادان و غزل خوان بروم
حافظ
حافظ این نذر تو مقبول نیفتد به خدا
خاک آن میکده افتاده از این خاک جدا
این همه گند که بر سیرت محراب زدند
محو شد میکده و ساقی پوشیده ردا
یکشنبه 12 اسفند 97
ناگهان می آید از آن سوی ها
یک نفر از وادی خوش روی ها
با خیال بی دریغش چون کنم ؟
در کمند و حلقۀ آن موی ها
شوق این دم :
سحرگاه شنبه 23 تیر ماه 97
