به دَرَک
بیرق بقایای برهوت باورهایمان را بر بام بقعه ای بر افراشتیم
که باورمان شده
بقای بقعه ، بقای ماست
و هر روز در بند بند بنای آن
به دنبال بارقه ای هستیم بی بدیل
در حالی که تاریخ !
تراکم تصاویر و تمثالهاییست
که تشکیک و تردید را بر تارک همان ترکه ها تداعی میکند
و ما
دریغ از ترسیمی تازه از تعقل و تحول در تاریکخانۀ تراژدی خویش
و همچنان به « ب » بقای بقعه ها دلخوشیم
و گویا « ت » تار و مار تعقل
تشویق و ترغیبیست به تابعیت تمامیت همان تراژدی .
عقلانیت اما
به دَرَک
گو نباشد از بیخ و بن ....
پنجشنبه 2 آبان 98
- ۹۸/۰۸/۰۳