ساقی جان

ساقی جان

 

ماهِ رویت که شبی جام شرابم بفروخت

دل به آن ماهِ رخت دادم و جانم بفروخت

 

باده نوشان رخت در طلب ساقی جان

گویی اما منم آن ، آن ! چو آنم بفروخت

 

شبی عکس زیبای ساقی (دختری ) در جام شرابی نقش میزند .

گرچه شراب بر افروزندۀ ( روشنی بخش ) جان آدمی است ، اما زیبایی آن دختر ، آنسان بود که شراب از زیبایی او بر افروخته ( گُر گرفتن و داغ شدن ) می شود .

 

به قول سعدی :

به زیورها بیارایند ، وقتی ! خوبرویان را

تو زیبا رو چنان خوبی که زیورها بیارایی

 

رند پیر مجلس انس ، با دیدن ماهرخ دختر ، آتشی در جانش می افتد و وقتی می بیند همۀ حاضران در مجلس باده نوشی ، محو تماشای زیبایی دختر شده اند ، با خود می اندیشد که در میان آن همه برنای خوشرو ، هیچ شانسی برای او نیست .

اما وقتی به سر انگشت اشارۀ دختر زیبا ،

آن پیر رند مورد انتخاب او واقع میشود ،

همۀ وجودش در آتش اشتیاق و عشق به دختر می سوزد .

 

جمعه 21 مرداد